ای شور نگاه تو سرآغاز

ای نهضت خشم تو مرا ناز

من ناز تو را کشیده بودم

گر ناز کنی نیاز گردم

گر کعبه شوی حجاز گردم

گر تیر شوی نشانه گردم

گر خانه شوی بهانه گردم

گر بوته شوی چو خاک گردم

گر مست شوی چو تاک گردم

گر زخم شوی تن بلورم

گر تن بشوی دل حضورم

گر آینه ای نقوش هستم

گر باده توای همیشه مستم

گر آب شوی چو کوزه هستم

گر کوزه شوی چو دوش و دستم

میخانه شوی می نبیدم

میخواره تر از خودم ندیدم

پیمانه شوی باده گردم

گر جاده شوی پیاده گردم

گر شمع شوی بسوز بالم

پروانه شدم ببین حالم

لیلا چو شدی جنون مرا کشت

سیلاب دو خشم و خون مرا کشت

شیرین چو شدی به کوه رفتم

جز نام تو واژه ای نگفتم

نقش تو به بیستون کشیدم

تصویر جنون برون کشیدم

گر تشنه شوی چو آب گردم

گر آب شوی گلاب گردم

گر قاب شوی نقاب گردم

در شورشت انقلاب گردم

طاووس شوی به خاک هندم

زاهد بشوی کمال رندم

دریا بشوی به غور آیم

در قلب تو در حضور آیم

33

تو قند فریمانی به تهران چه می کنی

تو بچه تهرانی فریمان چه می کنی

وقتی به خشم خنجر خود بسوی ما کشی

چون چاقوی حرمانی به زنجان چه می کنی

ای نخل پر رطب جمکران دل

با این سهی قدان و پسته خندان چه می کنی

ای ترجمان ضریح و زیارت به چشم تو

در کار زرع و زراعت زیاران چه می کنی

چشمان تو کویر دلم را زراعتند

ای باغبان دل ما به هجران چه می کنی

من هروله کنان بسوی تو آمدم

ما را فکنده به کوه و بیابان چه می کنی

من طفل عشقبازی و چون کودک رهم

استاد عاشقی بدرس دبستان چه می کنی

این نونهال مدرسه عشق تب نمود

این درد عشق را تو درمان چه می کنی

می آزماییم به خشم و تنش در حلول عشق

با این فتاده تنها به طوفان چه می کنی

آخر تو می کشی مرا به یک ترک نیم روز

ترکم مکن مرا به لحظه باران چه می کنی